«Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες» Γιατί..... .

του Παναγιώτη Γεωργιάδη

Αυτός είναι ο κεντρικός τίτλος της εφημερίδας μας της Πέμπτης 17 Φεβρουαρίου. Ο «Δαίμων» του τυπογραφείου (και της Google)  μας πρόδωσε από τη σύνταξη, στη σελιδοποίηση και μέχρι το τυπογραφείο… αντί για «Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες», όπως είναι το σωστό, γράφτηκαν τα ήτα «η» με γιώτα «ι», δηλαδή το γένος. Δε χωρίζεται, όμως, η Δράμα σε γένη και φατρίες γιατί, πρέπει να κατανοήσουμε ότι, είμαστε όλοι Δραμινοί. Ζητούμε συγνώμη για τούτο.

Ένας τίτλος «θρασύς», «επιτιμητικός», «αυστηρός», θα πουν κάποιοι, μα και συνάμα αληθινός και παρεξηγημένος. Σκοπός μου δεν ήταν να προκαλέσω ούτε την τοπική πολιτική σκηνή, ούτε την ταλαιπωρημένη δραμινή κοινωνία.  Πολύ περισσότερο δεν είναι στις προθέσεις μου να προσβάλω κανέναν κι αν άθελά μου συνέβη κάτι τέτοιο ζητώ δημοσίως συγνώμη.

Κανονικά, το άρθρο αυτό θα έπρεπε να δημοσιευτεί με στο ίδιο φύλλο δικαιωματικά, όπου αναφέρεται και ο βαρύγδουπος τούτος τίτλος. Θεώρησα, όμως, σημαντικότερο ιεραρχικά, εν όψει και της επισκέψεως του πρωθυπουργού στην Περιφέρειά μας, να αναλύσουμε πιότερο τα σενάρια πρόωρων εκλογών αφού, σε συνδυασμό με τις αποφάσεις του Eurogroup – διπλασιασμός του πακέτου του Ταμείου Στήριξης – με τις «Συνταγματικές» απαιτήσεις που θέτει η Γερμανία για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και το γεγονός ότι για να συναινέσει ο κ. Σόιμπλε στο «διπλασιασμό» αυτό έλαβε βέβαια «ανταλλάγματα», το πιο επίκαιρο πράγμα είναι οι πρόωρες εκλογές προσεχώς, κατά την ταπεινή μου γνώμη................

Έτσι, το άρθρο αυτό παραμερίστηκε διότι, η αιτιολόγηση του κεντρικού αυτού τίτλου πρέπει να είναι σαφής και πλήρης. Ούτε κουτσουρεμένη , ούτε υπό πίεση αλλά, συνετά και με άνεση να εκφράσω τους λόγους που με οδήγησαν σε έναν τέτοιο τίτλο…

Μετά το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο κυρίως με αφορμή τη ΔΕΥΑΔ, την τοποθέτηση δηλαδή σε αυτή του νέου Αντιπροέδρου της, η δημοτική αρχή επέτυχε την εξοικονόμηση ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού. Αυτό αποτέλεσε την απαρχή ενός «πολέμου» εντυπώσεων και ουσίας από τη συμπολίτευση και τη μείζονα αντιπολίτευση μέσα από σειρά δελτίων τύπου προς τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Εντυπωσιακοί τίτλοι όπως «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης» και βαρείς χαρακτηρισμοί «όπως ανάξιος» αντηλλάγησαν μεταξύ των δύο δημοτικών παρατάξεων. Ένας «πόλεμος νεύρων» είχε ξεσπάσει δίχως να μπορούμε να προσδιορίσουμε τα όρια και το εύρος του.

Χωρίς να επιθυμούμε να πάρουμε θέση – δεν είναι η δουλειά μας αυτή -, στο μέσο αυτού του «πολέμου», σε όλη τούτη την πολιτική «πολεμική» , θίχθηκα σαν απλός πολίτης από την καταρράκωση του πολιτικού μας πολιτισμού. Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα να διαβάσω τέτοια πράγματα, τόσο βαριά κατά την ταπεινή μου γνώμη και νόμιζα ότι με γελούν τα μάτια μου. Όχι, δεν έκανα λάθος..

Δε θα έπρεπε, λοιπόν, ως αντικειμενικός παρατηρητής να αναγνωρίσω στα θετικά της απελθούσης δημοτικής αρχής ότι μόλις λίγες εβδομάδες πριν παραδώσει το Δήμο στη νέα αρχή «πέρασε» από το Δημοτικό Συμβούλιο για τον προϋπολογισμό του Δήμου κονδύλια μεγάλου ύψους για εργασίες της ΔΕΥΑΔ; Μήπως, πάλι, πρέπει να αγνοήσω το γεγονός ότι ήτανε προσωπική δέσμευση του νέου Δημάρχου Κυριάκου Χαρακίδη η αλλαγή του δικτύου υδροδοτήσεως της πόλης, (αίτημα πολλών ετών από πλήθος Δραμινών) πράγμα που ξεκινά να υλοποιείται με πολύ γρήγορες διαδικασίες τώρα; Πρέπει να κλείσω τα μάτια μου σα δημότης αυτής της πόλης στα καλά που κάνει ο καθένας από τη θέση του στο μέτρο των δυνατοτήτων του;

Φυσικά και γίνανε λάθη και παραλείψεις όμως, αυτό δεν δικαιολογεί σε καμία των περιπτώσεων, το διασυρμό της πολιτικής και την υποβάθμισή της σε χαμηλά επίπεδα. Η πολεμική αυτή των δελτίων τύπου μου δημιούργησε την εντύπωση ότι κάτι «κρύβεται» γενικώς από τους «γνωρίζοντες», ότι μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιεί βαρείς χαρακτηρισμούς, χάριν πολιτικών εντυπώσεων, δίχως συνέπειες.. Και τελικώς, επεξέτεινε την αίσθηση της «εθνικής ατιμωρησίας» οριοθετώντας την σε τοπικό επίπεδο. Για να το πω απλά ελληνικά, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι γίνονται σοβαρές καταγγελίες, με εκτόξευση κατηγοριών ένθεν κι ένθεν, αλλά στο τέλος τίποτα ουσιαστικό.

Και θα ήμουν άδικος αν δεν έλεγα – και δημόσια – ότι για μένα προσωπικά αποτελεί σημαντικότατο γεγονός ότι μόλις σε 40 περίπου ημέρες η νέα δημοτική αρχή υλοποιεί ένα έργο (αλλαγή των σωλήνων υδροδότησης) που μας είχε υποσχεθεί προεκλογικά – στους δραμινούς – και αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για τον απλό πολίτη. Δυστυχώς, στη Δράμα σήμερα σε κάθε σπίτι έχουμε κι από έναν ασθενή – καρκινοπαθή και συνεπώς είμαστε ιδιαιτέρως ευαίσθητοι σε θέματα δημόσιας υγείας. Τούτο από μόνο του μου εμπνέει απεριόριστη εμπιστοσύνη και σεβασμό στο Δήμαρχο Δράμας που, πριν καλά-καλά παρέλθει η «περίοδος χάριτος» των εκατό ημερών, με εκπλήσσει ευχάριστα. Και δε μπορώ να δεχθώ, ως απλός πολίτης και δημότης αυτής της πολύπαθης πόλης, να ακούω βαριές εκφράσεις για το Δήμαρχο της πόλης μου, ανεξαρτήτως παρατάξεων και κομματικών πεποιθήσεων, που μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα ως νέα δημοτική αρχή για να μας δώσει δείγματα γραφής. Στο ίδιο πνεύμα, δεν μπορώ να αποδεχθώ τη λαϊκή θυμοσοφία για την απελθούσα δημοτική αρχή ότι «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Αυτό ήταν το ένα σκέλος που με ενόχλησε και αποφάσισα να πάρω τη «δύσκολη» απόφαση βάζοντας έναν κεντρικό τίτλο που για κάποιους προκαλεί και σοκάρει κι άλλους αποδίδει δίχως ηθικολογίες μια πραγματική κατάσταση.

Ο δεύτερος, σημαντικότερος, λόγος που με οδήγησε σε τούτη μου την απόφαση, ήταν η επικρατούσα κατάσταση στη Δράμα, αλλά και η καθημερινή μου επαφή με τον απλό πολίτη – δημότη που δεν είναι «βολεμένος», είναι βιοπαλαιστής, καταστηματάρχης, ιδιώτης και αγωνιά για το παρόν και το μέλλον του . Η πόλη μαστίζεται από ανεργία που με αισιόδοξες εκτιμήσεις – συμπεριλαμβανομένων και όσων υποαπασχολούνται ή δεν δηλώνονται – μπορεί να φτάνει και το 50 % του εργατικού δυναμικού. Η υπανάπτυξη που μας χαρακτηρίζει, σε συνδυασμό με τη φτώχεια, πολλών συνδημοτών μας, που οδηγεί στην ανέχεια. Η ανάγκη για την πολυπόθητη και περιζήτητη ανάπτυξη που όλο εξαγγέλλεται κι όλο δεν βρίσκει το δρόμο προς την πόλη. Η ίδια η αγωνία και το αίτημα του έλληνα πρωθυπουργού για εθνική συνεννόηση και πολιτική συναίνεση στις δύσκολες αυτές ώρες.

Το γεγονός ότι οι γειτονικοί και όμοροι νομοί των Σερρών, Ξάνθης και Καβάλας είναι διαχρονικά και πάντοτε σε καλύτερη μοίρα και θέση από εμάς τα τελευταία είκοσι χρόνια, μου προξενεί την απορία της υπαιτιότητας και των ευθυνών.. Και σε αυτό το ερώτημά μου, η απάντηση είναι συντριπτική γιατί, δεν υπάρχουν τελικά ευθύνες αλλά «συνυπευθυνότητα». Πώς γίνεται οι Καβαλιώτες, οι Σερραίοι και οι Ξανθιώτες να αιτούνται ενωμένοι τα θέματά τους προς το «Κέντρο» κι εμείς πάντοτε να διαιρούμαστε; Είμαστε πιο θερμοί κομματικά και πιο πιστοί στο κόμμα έναντι των συμφερόντων της τοπικής κοινότητας;

 

Ολάκερη κόντρα ξέσπασε στο προτελευταίο δημοτικό συμβούλιο για τον Δημοτικό Συμπαραστάτη. Πρέπει να πω ότι λυπήθηκα σφόδρα που οι δύο σημαντικότερες δημοτικές παρατάξεις της πόλης μας δε μπορούν να βρουν ένα πρόσωπο κοινής αναφοράς για να ανταπεξέλθει στο σημαντικό τούτο έργο. Και τι σημαίνει τελικά «εγνωσμένου» κύρους;

Μήπως, ο Δημήτρης Γεμενετζής δεν είναι γνωστότατος στα κοινά της πόλης; Λοιπόν, τον Δημήτρη τον γνωρίζω από το 1990, παιδί όντας 14 ετών, ήτανε ήδη γνωστός στα πολιτικά πράγματα της πόλης. Τούτος, ο Δημήτρης, με έπιανε πάντοτε στο πλάι σε κουβέντες πολιτικές και μου μάθαινε τι σημαίνει «πολιτικός» και «πολιτική» , την έννοια της «προσφοράς» στον τόπο σου, το διπλανό σου και με περισσή ειλικρίνεια συνομιλούσαμε σα «δυο μεγάλοι άνθρωποι». Για μένα, παιδί ακόμα, τούτη η κίνηση του Γεμενετζή, που αφιέρωνε το χρόνο του σ’ ένα παιδί για να του μάθει, ήτανε βάλσαμο στην ψυχή μου μα και απτό σημάδι της ειλικρίνειας και του πολιτικού μεγέθους του ανδρός.

Μήπως, από την άλλη δεν γνωρίζουμε τον Θανάση τον Παπαδημητρίου; Με τους χρόνιους αγώνες του για τους Λιγνίτες και την ανιδιοτελή αγάπη του για τη Δράμα; Δεν είναι ο Θανάσης από τους πρωτεργάτες του τοπικού κινήματος κατά των Λιγνιτών και της Προστασίας του Φυσικού μας Περιβάλλοντος; Δεν είναι ο Παπαδημητρίου που μάχεται για την ενημέρωση της πόλης και είναι ένας από εμάς;

Τον κ. Χατζηγεωργίου δεν είχα την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίζω, λόγω της χρόνιας παραμονής μου στο Εξωτερικό αλλά, με εντυπωσίασε ο τρόπος που μίλησε στο δημοτικό συμβούλιο και είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για αξιόλογο και συνετή προσωπικότητα της Δράμας, που έχει τα εχέγγυα να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του θεσμού.

Έχουμε, έτσι, τρεις υποψηφιότητες από αξιόλογα και εγνωσμένου κύρους άτομα και προσωπικότητες για ένα νεοσύστατο θεσμό που καλείται να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του Δημότη. Πρέπει και τούτο τον θεσμό να τον υποβαθμίσουμε και εξευτελίσουμε εν τη γενέσει του; Πρέπει απαραιτήτως η αντιπολίτευση να κάνει στείρα αντιπολίτευση σ’ ένα θεσμό που ο νόμος ζητεί τη συναίνεση; Πρέπει, τελικώς, να αγνοήσουμε και τη λαϊκή βούληση των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών να κυβερνήσει μια παράταξη το Δήμο; Απ’ την άλλη, θα έπρεπε πάντοτε να ενστερνιζόμαστε τις απόψεις της πλειοψηφίας; Όχι, λοιπόν.. Ο κόσμος απαιτεί συνεργασία για να βγάλετε τη Δράμα από το τέλμα, την ταλαιπωρία, τη δυστυχία. Κι ανεξαρτήτως του ατόμου τελικώς που θα κληθεί να εκπροσωπήσει το θεσμό, αυτό που μένει στη συνείδηση του πολίτη – δημότη είναι η πίκρα της ασυνεννοησίας σε καιρούς χαλεπούς.

Σε αυτά τα πλαίσια ο Δραμινός δεν αντέχει άλλο να ακούει τις μικροπαραταξιακές γκρίνιες και δηλώσεις που δηλητηριάζουν το τοπικό πολιτικό μας σύστημα. Ο Δραμινός απαιτεί πια απλά μα και ταυτοχρόνως δύσκολα : δουλειά, ανάπτυξη, δικαιοσύνη, υγεία, ηρεμία. Κι αν τελικά κάποια από τα «πολεμικά ανακοινωθέντα»  (ήτοι δελτία τύπου) χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης των καταγγελλομένων από τη Δικαιοσύνη, ας αφήσουμε την τελευταία δίχως πιέσεις και πολιτικές αλχημείες να κάνει σωστά κι ανεπηρέαστη το έργο της.

Θέλω, μάλιστα, να σημειώσω ότι τα κείμενα των δελτίων τύπων των δύο παρατάξεων δημοσιεύτηκαν αυτούσια δίχως να αλλαχθεί ούτε ένας τόνος, ούτε μία οξεία.

Πρέπει, τέλος, να περάσω στο προσωπικό μέρος και να διευκρινίσω ότι το βάρος της δημοσίευσης αυτού του κεντρικού τίτλου, βαρύνει αποκλειστικά εμένα και όχι τη διεύθυνση και τον εκδότη της εφημερίδας. Κι επειδή, έχω μάθει μέχρι τώρα στη ζωή μου να αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν, θέλω να διευκρινίσω και δημόσια πως εάν χρειαστεί, προκειμένου να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία και συνέχεια του τηλεοπτικού σταθμού, της εφημερίδας και κυρίως των εργαζομένων, ότι θα πράξω τα δέοντα αν τούτο μου ζητηθεί. Εύχομαι η «κραυγή» αυτή αγωνίας που εξέφρασα να ωφέλησε τα πολιτικά πράγματα της πόλης μας κι αν, όπως προείπα, έθιξα κάποιον άθελά μου ζητώ συγνώμη δημόσια (πράγμα που δε θα διστάσω να κάνω και ονομαστικά δημοσίως αν μου ζητηθεί επισήμως γιατί, σκοπός μου δεν είναι η «πρόκληση» αλλά η «αφύπνιση» δίχως το προσωπικό όφελος – απεναντίας στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινα «μεταφορέας» της λαϊκής δυσαρέσκειας και αιτήσεως όπως καιημερινά μου εκφράζεται).